آموزگار وفا

وفای عباس^(ع) و بزرگواری و قدرشناسی او نسبت به امام حسین^(ع) به گونه‌ای بود که در تاریخ به صورت ضرب‌المثل درآمد. او مجسمه‌ی ارزش‌های انسانی و کمالات والا بود و نسبت به امام^(ع) از هیچ ایثار و فداکاری دریغ نکرد و جانش را فدای راه او نمود.ادب خاص عباس^(ع) در برخورد با امام حسین^(ع) بسیار چشمگیر بود. او امام^(ع) را برادر، صدا نمی‌کرد، همواره خطاب به امام حسین^(ع) می‌گفت:« سیدی و مولای ...».

امان نامه                                                                             

صدای شمر از پشت خیمه‌های امام حسین^(ع)به گوش رسید. او عباس^(ع) و برادرانش را صدا می‌کرد تا به آن‌ها امان نامه بدهد. عباس^(ع) بی اعتنایی کرد ولی امام^(ع) فرمود:
« عباس^(ع)، برادرم! هر چند او فاسق است ولی جوابش را بده، ببین چه کار دارد»؟
عباس^(ع) به همراه برادرانش از خیمه بیرون رفتند. شمر، امان نامه‌ای را که ابن زیاد داده بود به عباس^(ع) نشان داد و گفت: اگر دست از حسین^(ع) بکشید و به سوی ما بیایید، جانتان در امان خواهد بود.
حضرت عباس^(ع)، خشمگین از این همه گستاخی در جواب فرمود:
«آیا از ما می‌خواهی که دست از شریف‌ترین مجاهد راه خدا، حسین^(ع)، پسر فاطمه^(س) برداشته، تنهایش گذاریم و طوق اطاعت و فرمانبرداری لعینان و فرومایگان را بر گردن افکنیم؟»
آخرین شب
شب عاشورا برای گروه شهادت‌طلب، آخرین شب زندگی بود و فردایش روز فداکاری و حماسه‌آفرینی. در آن شب، حضرت امام حسین^(ع) رو به اصحاب فرمودند هر کسی می‌خواهد می‌تواند برود. با این حال، آن شب کسی نرفت، رفتنی‌ها رفته بودند. برادر وفادار ایشان، حضرت عباس^(ع) در پاسخ فرمود:
« چرا برویم؟ کجا برویم؟ برویم که پس از تو زنده بمانیم؟ خداوند، چنین روزی را نیاورد».
عباس^(ع) و عاشورای خونین
تهیه آب برای خیمه‌ها به عباس^(ع) واگذار شد. او سوار بر اسب، همراه با مَشک خالی و شمشیری در دست، به نیروهای دشمن که آب را در محاصره داشتند، حمله کرد و خود را به آب رساند و مشک را پر از آب کرد. آب خنک و گوارای فرات، مقابل عباس ^(ع) تشنه لب موج می‌زد، خواست تا از آن کفی بنوشد، ولی فریاد برآورد: 
       « ای نفس! پس از حسین^(ع) زنده نباشی، این حسین^(ع) است که در آستانه مرگ و شهادت است و تو آب سرد می‌نوشی؟ به خدا سوگند، این هرگز رسم دینداری نیست!»
عباس^(ع)، آب را بر فرات ریخت و به یاد عطش برادر، آب ننوشید، مشک را برداشته، آهنگ خیمه‌ها کرد و در مسیر با نگهبانان فرات، درگیر شد و او را آماج تیرها قرار دادند. در این درگیری‌ها دست راست عباس^(ع) را قطع کردند، سپس دشمن، او را محاصره کرد و حمله از هر طرف، در تنگنای شگفتی قرارش داد. ولی آن دلاور مَرد، نبرد را ادامه داد و گفت:
       « به خدا سوگند، اگر دست راستم را قطع کردید، من همواره از دین خودم و از امام راستین که به آن یقین دارم، حمایت می‌کنم».
گاهی عباس^(ع)، فریاد می‌زد و خروش بر می‌آورد تا در دل دشمن، هراس افکنَد. او شمشیر را به دست دیگر گرفت و گفت:
سوگند به خدا، هرگز سستی نمی‌ورزم و از پیشوایم که زاده‌ی محمد پاک^(ص) و موَحّد است، دفاع می‌کنم، دست دیگرش هم قطع شد. پس از چندی، تیری به مشک، اصابت کرد و امید عباس^(ع)، همراه آب مشک، بر خاک ریخت. او مردانه سعی می‌کرد با آن حال، خود را بر اسب نگهدارد، ولی تیرهایی که بر بدنش نشست و عمود آهنینی که بر فرقش اصابت کرد او را بر زمین انداخت و لحظه‌ای بعد، زندگی را بدرود گفت.
امام حسین^(ع) بر بالین برادرش حاضر شد و فرمود: « اَلآنَ اِنکَسَرَ ظَهری: الآن کمرم شکست.»
پیکر عباس^(ع) در میدان ماند و امام^(ع) به خیمه بازگشت تا خود برای لحظه‌ی دیدار با خدا، با کاروان اهل بیت^(ع) وداع

این متن کمی طولانی است ، ضمن عذر خواهی لطفا" تا آخر بخوانید، ضرر نمی کنید ، راست می گم   

آفرین ، جالبه !!! بالاخره دفاع از هویت ایرانی که به وسیله فیلمسازان غربی با فیلم 300 مورد حمله قرار گرفت احساسات عده ای راقلقلک داد وفریاد برآوردند که ...

مگر تاریخ باستانی این مرزوبوم در دیدگاه برخی از فریاد برآورندگان جایگاهی دارد که چنین واکنش نشان داده اند ؟

چرا هروقت کسی حرفی می زند ما واکنش نشان می دهیم ؟ نمی توانیم «کنشمندانه » عمل کنیم نه «واکنشی»؟ برای نشان دادن اقتدار ایرانیان دوره هخامنشی ودفاع از مردم ! آن عصر کدام برنامه تلویزیونی وسینمایی را تولید کرده ایم ؟؟

این نوشتار بر آن است تاآشکار کندکه چرا چنین اتفاقی افتاده است ومی افتد .

ایران ، گذشته طولانی وارزشمندی دارد واز این رو ایرانیان حق دارند براین گذشته پر افتخار مباهات کنند، با این توضیح که هیچ دوره تاریخی رانمی توان یافت که ازهمه زوایا قابل دفاع باشد ونتوان نقطه یا نقاط تاریکی را درآن نیافت.

ما حامل تاریخ باشکوهی هستیم که میراث آن ،تمدن وفرهنگ ایران زمین است ؛ اما در این زمینه اشاره به چند نکته لازم است :

صرف نظر ازاین که ما خودرا ایرانی مسلمان ویا مسلمان ایرانی بدانیم نمی توان ایرانی بودن مردم این سرزمین راکتمان کرد ولی باید پذیرفت که اسلام ایرانی با اسلام عرب ، اسلام مالزی ، اسلام آفریقایی و... تفاوت هایی دارد ؛ به ویژه ورود اسلام به سرزمین هایی که تاریخی کهن ونظام حکومتی مستقل داشتند موجب شد تا دراین تعامل فرهنگی ، هردو تأثیر پذیر وتأثیر گذار باشند ودر این زمینه نقش ایرانیان درایجاد وگسترش تمدن اسلامی برکسی پوشیده نیست .

ب ) پس از ورود اسلام به سرزمین ما، ایرانیان کوشیدند سنت های خود رادرقالب آداب واحکام اسلامی ریخته وحفظ کنند مثلا" سمنو که درمراسم ایرانیان قبل ازاسلام به عنوان غذای ایرانی مورد توجه وتقدس بود پس ازاسلام به عنوان نذری مورد استفاده  قرار گرفت .دود کردن اسپند ، عیادت مردگان و...نیز همه قبل از اسلام مورد توجه بوده اند که باآمدن اسلام گسترش یافتند .

ج ) بسیاری ازنغمه های موسیقی ایرانی درمراسم مسلمانان رسوخ کرد ورنگ دینی گرفت وبه همین دلیل حفظ شد ؛ از این رو امروز لحن اذان ایرانیان با اذان اعراب ومردم اندونزی و...یکسان نیست .

د) حفظ اسامی وکلمات ایرانی که دارای مفهوم روشنی از تاریخ وادب این سرزمین بودند پس ازاسلام هم ادامه یافت وایرانیان اسامی فرزندانشان را هم به نام های شخصیت های دینی اسلام نظیر: محمّد ، علی ، فاطمه ، حسن، حسین و... ونام های ایرانی همچون : رستم ، تهمینه ، اسفندیار ، کوروش، خشایار ، داریوش ، رودابه و...برگزیدند.

نامگذاری نقش های منفی بازیگران صدا وسیما وسینما با نام های ایرانـــــــی ونه عربــی ، بی توجهی به  ایرانیّت این مردم است ؛ درحالی که می دانیم اسم ، صفت ذاتی انسانها نیست وهمه کسانی که اسامی اسلامی دارند الزاما" شخصیت های مثبتی نیستند .دراین باره ، تاریخ ، گواه صادقی است ، کافی است به کارنامه خلفای بنی امیه وبنی عباس وحتی اسامی برخی از شخصیت های قرآنی مثل ابولهب ، ابرهه و...نگاهی بیفکنیم .

امروز وقتی اسامی ایرانی مثل خشایار (که مابرای دفاع از نام  او وایرانیان هم عصرش یعنی گذشته ای که نمی توانیم آن رانادیده بگیریم ، فریاد برآورده ایم ) رامی شنویم ، کدام شخصیت سینمایی وتلویزیونی سالهای اخیر در ذهنمان تداعی می شود ؟ازیاد نبریم ونبرده ایم که در سریال نرگس ، شاگرد پادو ، کوتاه قد ، بی خانمان وبی دست وپای  شوکت را «رستم » نام نهاده بودند ؛ میان این رستم ورستم شاهنامه فرسنگها فاصله است . انصاف بدهید که هست !! حالا نمی شد اسم این آدم مثلا یزید ، خالد، جاسم ، یا ....باشد .شخصیت های خلافکار فیلم ها که حکایت نگفتنی دارند ............

 ه) درنگاه گروهی از منتقدان !! گرایش ایرانیان دوره هخامنشی وبعد ازآن به دین زردشتی مایه سرافکندگی است !!!! درحالی که درآن زمان ادیان مسیحیت واسلام هنوز ظهور نکرده بودند ونیز هیچ سند ودلیلی بر آسمانی نبودن دین زردشت در دست نیست ؛ بعلاوه ، زردشتیان مردمی یکتاپرستند ومفاهیمی مثل اهورا مزدا ، اهریمن  وآتش ، نشانه دوگانه پرستی ویا آتش پرستی آنان نیست . ( رجوع کنید به :  فصلنامه هفت آسمان ، سال چهارم ، شماره چهاردهم تابستان 1381 صفحات 11 تا34)

 و ) کشورهای تازه استقلال یافته مثل  ایالات متحده آمریکا ، استرالیا و... تلاش ها کرده اند تابرای این چندصدسال ، تاریخی سراسر «افتخار » بسازند به نحوی که کودکانشان از زندگی درآن کشورها برخود ببالند . ما چه کرده ایم ؟

وقتی تاریخ ،یعنی گذشته یک ملّت ، سراسر سیاه وخیانت بار به نوجوانان آن مرزوبوم عرضه می شود ، چه احساسی در مردان وزنان آینده آن مرزوبوم تقویت می گردد؟؟؟به کتاب های تاریخ دانش آموزان نظری بیفکنید ؛ سراسر محاکمه واعتراض. به همه چیز ، به پادشاه با همه نقایص وامتیازاتش،اگر داشته است  ــ آخه اونم یه آدمه مثل بقیه آدما ، مگه نه !ــ مردم وبه ویژه زنان در این عرصه جایگاهی ندارند ، معلوم نیست این «مردم » که همه از نردبانشان بالامی روند تابرای خود موفقیّت کسب کنند درکجای تاریخ گم شده اند ؟

«آریوبرزن » رامی شناسید؟نمی شناسید؟ گناه شما نیست چون کسی خود راملزم نکرده تا اورا به شما ومن بشناساند ! درکتاب تاریخ اول راهنمایی گفته شده که:

« آریوبرزن باسپاهیان اندکش راه رابرسپاه اسکندر مقدونی بست ولی عاقبت کشته شد » . همین !!!!

مصریان شخصیتی دارند مثل آریو برزن ما  به نام «احمس »  که درجنگ با سپاهیان دشمن (هکسوس ها) کشته شد ؛ درکتاب تاریخ سال اول راهنمایی مصر آمده است : « احمس ، اولّین کسی بود که در راه دفاع ازکشورش شهـــــــــــــید می شد ».  این دو عبارت ودیدگاه رابا هم مقایسه کنید تا ادبیاتمان مشترک شود .

همان مصریان روند پرستش را ازبت پرستی به یکتاپرستی درکتابهایشان ترسیم کرده اند به نحوی که  نوجوان امروزی آن کشور علاوه بردرک اهمیّت یکتاپرستی  ازبیان گذشــــــته خود ســــــــــــرافکنــــــــــده نیـــــست .

ولی ما چه کرده ایم ؟

ـــــ برای تدریس تاریخ درمدارس ، چند ساعت زمان درنظر گرفته ایم ؟برای تقویت زبان عــــربـــی چند ساعت ؟(محاسبه کنید والبته به این نکته نیز توجّه که منظور ، زدودن آثار اسلامی وعربی نیست چراکه ایرانی مسلمان باید مبانی اسلام رابداند وزبان عربی رانیز ، امّا تعادل در این زمینه نکته ای است که  به فراموشی سپرده شده است .)

ـــــ وقتی نمی توانیم تعادل را رعایت کنیم مبارزه منفی شروع می شود ، رسانه ها ازگذشته ایران ــ جنبه های مثبتش ــ سخن نمی گویند ومردم هویت جو  ( بالاخره برای مامهّم است بدانیم پدرانمان وپدران پدرانمان والبته زنانشان ، چه کسانی بوده اندو چه می کرده اند ؟اگر چه به گفته سهراب سپهری : .. نسبم شاید برسد به گیاهی درهند ، به سفالینه ای ازخاک سیَلک، به زنی فاحشه درشهر بخارا برسد !!...) که به دنبال هویت ایرانی خود هستند ، ناچار قاب دیوار ، جلد تقویم ، شکل گلدان و....را به سیمای ایران باستان می سازند واستفاده می کنند بدون آن که گروهی از آنان با تاریخ آن عصر آشنایی داشته باشند . اگر تفریط نکرده بودیم چه خوب بود ........

پس از پیروزی انقلاب اسلامی به خاطر زدودن آثار رژیم گذشته ، سعی شد اسامی قبلی تغییر کند ـ این نکته از ویژگی های انقلاب سیاسی است ـ   از این رو بسیاری ازنام های تاریخی اماکن تاریخی ایران  وجزیره های خلیج فارس مثل چاه های نفتی به اسامی عربی تغییر داده شد ، این نوع نگاه وکم توجهی به ریشه های ملّی ایرانی نتیجه ای جز این نداشت که بعد از دو دهه موضوع تغییر نام خلیج فارس ازسوی اعراب حاشیه نشین این خلیج مطرح شود وما برای اثبات ملیّت واقتدارمان درخلیج فارس به شیوه های دیپلماتیک وفشارهای پیدا وپنهان بین المللی متوسّل شویم وهنوز هم نتیجه کاملی نگرفته ایم .

آن چه من برآن تأکید دارم توجه به ویژگی هویت ایرانی است ، هرگز نباید غافل بود که بی توجهی به این ابعاد درآینده خسارت به بار خواهد آورد وشاید جبران آن هرگز امکان پذیر نباشد .

آری برادر ـ وشاید خواهر !ـ  دنیای امروز عرصه رقابت است ، درهمه زمینه ها ، اقتصادش ، سیاستش  وسراجام فرهنگش ، کدام مهم تر است ، نمی دانم  . وقت آن رسیده که برای اعلام وجود دراین عرصه جهانی به داشته هایمان توجه کنیم ، داشته های ما همه مربوط به گذشته اند ، گذشته رانمی توان نفی کرد ولی می توان منصفانه نقد کرد ،امیداست همه منصف باشیم .

البته همه ما وظیفه داریم توهین انجام شده را به نحوی شایسته ، پاسخ دهیم  ؛ حالا هرکس به قدر توانش والبته متولیان فرهنگی جامعه علاوه بر وظیفه ،مسئولیت هم دارند .